Projekt ten to nowoczesna interpretacja klasycznej willi tatrzańskiej, dostosowana do współczesnych wymogów turystyki. Głównym wyzwaniem było zaprojektowanie obiektu o znacznej kubaturze (mieszczącego pokoje gościnne oraz prywatną strefę garażową właściciela), który nie przytłoczyłby otoczenia.
Rozwiązaniem stało się rozbicie bryły za pomocą dynamicznego, wielospadowego dachu. Liczne lukarny, wykusze i szczyty nie tylko urozmaicają elewację, ale także doświetlają poddasze i tworzą przytulne nisze w pokojach. Budynek osadzono na solidnej, kamiennej podmurówce, która mieści funkcje techniczne i garażowe, stanowiąc wizualny fundament dla lżejszej, drewnianej konstrukcji pięter.
Architektura budynku czerpie z najlepszych wzorców regionalnych, używając ich w sposób świadomy i nowoczesny. Ciemna dachówka (lub gont bitumiczny) kontrastuje z ciepłym odcieniem drewna na elewacji, podkreślając rysunek więźby dachowej i detali ciesielskich.
Szczególną uwagę poświęcono otwarciu wnętrz na widoki. Zastosowano duże, nowoczesne przeszklenia – od balkonowych drzwi w każdym pokoju, po spektakularną, szklaną ścianę na szczycie, która doświetla klatkę schodową i strefy wspólne. Szklane balustrady balkonów dodają bryle lekkości i nowoczesnego sznytu, nie zasłaniając jednocześnie panoramy Tatr. To obiekt, który łączy funkcjonalność pensjonatu z estetyką luksusowej rezydencji.